"Գդալը գոյություն չունի"


Վերջերս շատ եմ տարվել ջրի, և ինֆորմացիոն դաշտի հետ նրա կապի ուսումնասիրությամբ, ու հաճախ հայացքս սառում է իրականության որևէ ֆիզիկական օբյեկտի վրա` վերջինիս չերևացող կողմի մասին հիշելիս.. Իրականում մենք, մեզ շրջապատող աշխարհը բաղկացած ենք տիեզերական տատանումներից, որոնք միմյանց հետ փոխազդեցության մեջ են, ու դա մեզ մի կողմից շատ հզոր, մյուս կողմից` ահավոր խոցելի է դարձնում... "Մատրիցա" ֆիլմի այս դրվագը, որում իմաստնացման շորշոփներով փոքրիկը փորձում է ֆիլմի հերոսին բացատրել, թե ինչպես է պետք գդալը ծռել (իհարկե` բանակի մեթոդները չհաշված), բավական տեսանելի ու, ինչ որ առումով էլ, դիպուկ ցույց է տալիս, որ իրականում մեզ միայն թվում է, թե տեսնում ենք մեր շրջապատը.. Մենք ընդամենը դրա շատ կոպիտ ու բարակ շերտն ենք տեսնում` մակերեսը: Չեմ ասի, թե այդ շերտը հետաքրքիր չէ, սակայն հիմա ինձ սկսել են մյուս շերտերն ավելի հետաքրքրել, ու նորից սարերն ու ձորերը գնալու պահը հասունանում է: Էլ որտեղ կարելի է ավելի հեշտ "գդալ ծռել" (խոսքը հայացքով գդալ ծռելու մասին է, ի դեպ), քան հայոց փառահեղ, հզոր սարերում ու ձորերում: Չեխական ավիաուղիներից մի մետաղե գդալ է մնացել հիշատակ, հենց դա էլ կվերցնեմ հետս մյուս արշավին:
Հ.Գ. Հուսով եմ գրածս ամեն տող հալած յուղի տեղ չեք ընդունի... սիրում եմ փոխաբերություններ: Իրականում խոսքը մտավոր դաշտերի ուսումնասիրման մասին է, ինչի արդյունքում, որպես կանոն, սկսում են տեղի ունենալ բաներ, որ ակամա ստիպում են հիշել տարբեր գիտաֆանտաստիկ ֆիլմեր:

Հարցազրույց Հիմալայան Յոգայի մասին

5 տարերքներն ու ձեռքը


Բուսաբանական այգում այսօրվա մեր ունեցած պարապմունքն առանձնացավ մի քիչ ավելի երկարատև ու խորը տեսական մասով` այս անգամ հենց սկզբից հնչած մի քանի հարցերին ի պատասխան: Շնչառական մի վարժություն էինք անում ("Տիեզերական"-ը), որի ընթացքում նախ մի լավ արտաշնչում ենք, ապա խորը շնչում ու մատներով փակում բերանը, քիթը, ականջներն ու աչքերը` արտաքին աշխարհից ժամանակավորապես կտրվելու համար (ժամանակավորապեսը շեշտում եմ, քանի որ հաճախ են Յոգա-ի հասցեին "աշխարհից կտրվելու" մեղադրանք ներկայացնում, ինչը բացարձակ աբսուրդ է ու որևէ հիմքից զուրկ, պատրաստ եմ այս թեմայով ում հետ ասես բանավիճել!), հետո այդ բոլորը նորից բացում, ինչը պետք է անել հերթականությամբ.. Շատերը մոռանում են հերթականության մասին ու բացում են միանգամից, և քանի որ այդ վարժությունը մեր զգայարանների "դաստիարակության" համար հսկայական նշանակություն ունի, որոշեցի ներկայացնել դրա գաղտնի կողմը, այն է`. "մեր ձեռքի մատները հինգն են, ինչպես և տիեզերքի տարերքները` հողը, ջուրը, կրակը, օդն ու եթերը: Այդ տարերքներից չորսը (հողը, ջուրը, կրակը և օդը) տեսանելի են, հինգերորդը` եթերը, անտեսանելի, ինչը մեր ձեռքի վրա արտացոլված է բութ մատի` առանձին լինելու ու նույնիսկ մյուս մատներից տարբեր ֆունկցիա ունենալու ձևով: Եթե ինչ որ բան ես բռնում, բութ մատը մյուսներին օգնող դեր ունի, և դրա չլինելու դեպքում բռնածդ ձեռքումդ դժվար մնա.. Ու մեր 5 զգայարանները ճանաչելու և դրանք կառավարելու համար շատ կարևոր է դրանք բոլորն էլ հավասարապես հղկելը, ուստի վարժության ընթացքում անհրաժեշտ է մատները զգայարաններից հեռացնել ոչ թե միանգամից, այլ հերթով` մեկը մյուսից մոտ 3 վայրկյան հետո: Նաև խոսեցինք այն մասին, որ մեր արած ձայնային վարժությունը` "Օում"-ը, հիմնված է այն բանի վրա, որ ողջ Տիեզերքը կազմված է տատանումներից, և մենք մեր սեփական ձայնով ի զորու ենք մեր ներքին տատանումները նորմալ վիճակի բերել, ինչը չափազանց արագ ներգործող ազդեցություն է ունենում հիմնականում: Լիքը ուրիշ բաներից խոսեցինք, չգիտեմ որը գրեմ, որը թողնեմ.. Երևի ավելի լավ կլինի, որ սպասեմ, մինչև ինչ որ կոնկրետ հարց հնչի այս վիրտուալ տարածքում, ու այդ հարցին պատասխանեմ:

Նոր սկիզբ` բնության հետ
















Ողջույն սիրելի ընթերցող, համաքաղաքացի, հայրենակից, համամոլորակցի ջան: Ոչ մի կերպ չի հաջողվում ինտերնետային ակտիվությունը կարևորել իրական կյանքում ակտիվությունից, ու ինչ է ստացվում արդյունքում - բլոգս կրկին քնում է: Ահագին ժամանակ թողել էի քնի, հիմա եկա արթնացնեմ: Հոգ չէ, կարևորը, որ Հայաստանում (թերևս ողջ Անդրկովկասում`Հնդկաստանում ճշտածս տվյալների համաձայն)Հիմալայան Յոգայի (սանսկրիտերեն` "Աշտանգա Յոգա" /աշտա = ութ, անգանի = աստիճան) հայաստանյան պարապմունքները ամսե-ամիս ակտիվանում են, ու այսօր երեկոյան գրանցվեց այդ ակտիվացման ևս մի դրսևորում, այն է` մենք որոշեցինք, որ պարապմունքներն այսուհետև անց ենք կացնելու Երևանի Բուսաբանական Այգում, ամեն երկուշաբթի, չորեքշաբթի և ուրբաթ, երեկոյան ժամը 20:00-ից մինչև 21:30 (մինչև որ նոր խմբերը կձևավորեմ, շաբաթվա մյուս օրերին ևս, նաև` առավոտյան պարապմունքներով, վերջում էլ (այս միտքը հենց նոր ծագեց, դեռ մերոնց չեմ հասցրել հայտնել) կարելի է միասին թեյ խմել` Հայաստանի անուշաբույր սարերից ու ձորերից հավաքած թարմ բույսերով, հետն էլ մեղր ու նման բաներ, մի խոսքով` Յոգայի հայաստանյան ոդիսականը հնարավորինս ճոխ ու ուրախ դարձնենք: Չնայած առանց այդ ամենի էլ խոտերի, բույսերի ու հողի բույրը, ծառերի խշշոցն ու նման ոգելից բաները մեզ այս երեկո էնպես էին գերել, որ չէինք ուզում ընդհատել վարժությունները... Մինչև որ զգացինք, որ շուտով կատարյալ մթություն կլինի, ու, մեզ ստիպեցինք, դուրս եկանք: Այդպիսի պահերի այնպես եմ ուզում, որ շատերը զգան այդ ամենը, զարմանան, հիանան, մի հատ էլ կարգին ժպտան ու համոզվեն, որ երջանիկ լինելու համար այնքան էլ շատ բան չի պետք.. Ինչ որ շատ հեռու գնացի, զգացիք?:)))
Լավ, շատ չշեղվեմ: Ստորև կարող եք կարդալ նաև մի քիչ ավելի մանրամասն տեղեկություններ մեր դասընթացի մասին: Իհարկե ձեր հարցերը դրանից, հնարավոր է, միայն ավելանան, բայց դե ախր էս բլոգ ասածն էլ հենց դրա համար է նախատեսված` որ հարցեր առաջանան, հետո պատասխաններ առաջանան, մինչև որ տեսնենք, թե ինչ է ստացվելու:)
Լավ, հիմա տեսեք, թե ինչքան նոր բան եք իմանալու Յոգայի մասին, կատակ չեմ անում:)

Յոգան սանսկրիտերեն բառ է, որ ունի բազմաթիվ իմաստներ, սակայն հիմնական իմաստներից մեկն է` “ԿԱՊ”: Կապ քո ներաշխարհի, քո շուրջը գտնվող մարդկանց ու բնության հետ: Յոգան գիտություն է, այլ ոչ թե լոկ սպորտանման մի բան, ինչպես այն հաճախ, խեղաթյուրված ձևով մատուցվում է բազմաթիվ աղբյուրներում: “Աշտանգա Յոգա” կոչվող այս ոճը, որը, կրկին սանսկրիտերեն, նշանակում է “Ութ Փուլանի Յոգա”, ֆիզիկական, մտավոր և հոգևոր ոլորտների շատ լայն ու կոմպլեքս համակարգ է, ոլորտներ, որոնք մարդուն հզորացնում են` մարմնի կեցվածքների (Ասանաներ), շնչառական վարժությունների (Պրանայամա), կենտրոնացման վարժությունների (Մեդիտացիա) և ինքնաճանաչման բազմաթիվ այլ միջոցների օգնությամբ: Այս համակարգի հիմնական բնութագրերից մեկն այն է, որ, որքան ավելի ես մոտենում դրան, այնքան ավելի հաճելի է դառնում պրոցեսը` լի ինքնահայտնագործման բազում արկածային պահերով:

Իսկ այստեղ փորձեմ բացել վերը նշված միստիկ, Յոգայի "ութ աստիճանների" փակագծերը.

1. Յամա (էթիկայի չափանիշներ, զսպվածություն, անձնական
հիգիենա, բարոյականության նորմեր)
2. Նիյամա (ինքնակազմակերպում, սոցիալական և հոգևոր
կողմնորոշում)
3. Ասանա (մարմնի համար հարմար դիրքեր)
4. Պրանայամա (շնչառության կարգավորում և ղեկավարում)
5. Պրատյահարա (զգայարանների ճանաչում և ղեկավարում)
6. Դհարանա (կենրոնացում որևէ կոնկրետ օբյեկտի վրա)
7. Դհիյանա (մեդիտացիա, կենտրոնացման թիրախ-օբյեկտի հետ
կապի հաստատում)
8. Սամադհի (գեր-գիտակից, պայծառացման որակներով բնութագրվող վիճակ, որում մենք
մերձենում ենք բնության տարերքների, Տիեզերքի հետ, ճանաչում ենք ինքներս մեզ ու մեր
շրջապատող աշխարհը` մեր Ճամփան ավելի հավեսով ու պատվով անցնելու, երջանիկ
լինելու համար)

Պարապմունքի վարման իմ սովորած և կիրառած տեխնիկայի շնորհիվ` Յոգա գիտությունը մատուցում է Հայաստանում ժամանակակից քաղաքային կյանքի չափանիշներին համապատասխան, զբաղված ու հոգնեցուցիչ ապրելակերպի առանձնահատկությունների նկատառումով կառուցված, առավելագույնս պարզեցված ու հարմարեցված համակարգի օգնությամբ: Գործում է վճարման և հաճախման աբոնեմենտային համակարգ` ավելի ճկուն հաճախելիություն ապահովելու համար: Մանրամասների համար արդեն ավելի լավ կլինի գրել vvardumyan@gmail.com էլեկտրոնային փոստի հասցեով, կամ զանգահարել (091)310379 համարով, Վահագնին (այսինքն այս բլոգի հեղինակ, ձեր խոնարհ ծառային)
Մինչ հանդիպում, հուսով եմ բուսաբանական այգում, կամ գոնե մոտերքում (մինչև մի քանի հարյուր մետր շառավղով օդը դեռ համեմատաբար մաքուր է, բայց հենց որ իջնում ենք դեպի մեր սիրելի ուրբանիզացման գոտի` ամեն ինչ հարամ է լինում):
Լավ եղեք սիրելիներս: